Nieskuteczność tych metod jest wskazaniem do operacyjnego wycięcia zmian. Szczelina odbytu jest leczona za pomocą maści z nitrogliceryną lub dilitiazemem, które zmniejszają napięcie zwieraczy odbytu. W cięższych przypadkach konieczne może być jej wycięcie. W przypadkach wypadania odbytnicy jedyną skuteczną metodą leczenia jest Cukrzyca typu 1 jest przewlekłą chorobą metaboliczną, która polega na zaburzeniu produkcji insuliny przez trzustkę. W tym artykule omówimy szczegółowo 1. Cukrzyca typu 1: spowodowana zniszczeniem komórek β trzustki przez proces autoimmunologiczny (w większości przypadków) lub nieustalony (idiopatyczna), co zwykle prowadzi do bezwzględnego niedoboru insuliny; zapoczątkowany działaniem czynników wyzwalających (środowiskowych) u osób z predyspozycją genetyczną. W rozwoju choroby o cash. Nowy sposób na cukrzycę typu 1 Dotychczas podejmowane próby opracowania immunoterapii, która powstrzymałaby rozwój cukrzycy typu 1, nie dawały zbyt obiecujących rezultatów. Tym razem może być inaczej… Thinkstock/GettyImages Dotychczas podejmowane próby opracowania immunoterapii, która powstrzymałaby rozwój cukrzycy typu 1, nie dawały zbyt obiecujących rezultatów. Tym razem może być inaczej… Cukrzyca typu 1 jest schorzeniem o podłożu autoimmunologicznym. W wyniku autoagresji niszczone są wytwarzające insulinę komórki β wysp trzustkowych. Testowane wcześniej terapie immunologiczne były nie tylko nieskuteczne, ale także okazywały się niebezpieczne. Metoda opracowana ostatnio przez uczonych z King’s College London wydaje się lepiej rokować. Badanie przeprowadzono na grupie 29 osób ze świeżo (najdalej 3 miesiące wcześniej) zdiagnozowaną cukrzycą typu 1. Podzielono ich na dwie grupy. Uczestnikom z grupy I podawano dożylnie krótkie fragmenty nieaktywnych peptydowych prekursorów insuliny – takich samych, jak powstają w trzustce. Komórki odpornościowe T mogły „nauczyć się” rozpoznawać je jako nieszkodliwe i – dzięki temu – przestawały atakować komórki β wysp trzustkowych. Druga grupa otrzymywała (w takim samym rytmie) placebo. Po 12 miesiącach okazało się, że u pacjentów z grupy placebo zapotrzebowanie na insulinę wzrosło średnio o 50 procent. Inaczej było w grupie otrzymującej immunoterapię – nie było potrzeby modyfikacji dawek insuliny. Nie zaobserwowano też u nich żadnych istotnych działań niepożądanych. – To małe badanie, zaprojektowane przede wszystkim do oceny bezpieczeństwa testowanej metody. Jeśli wszystko potoczy się pomyślnie, będzie ona mieć szansę wejść do praktyki klinicznej najwcześniej za 5–10 lat – wyjaśnia dr Mark Peakman z King’s College London, jeden z naukowców zaangażowanych w projekt. Źródło: New Scientist fot. Adobe Stock Spis treści: Cukrzyca typu 1 - definicja i przyczyny Objawy cukrzycy typu 1 Powikłania cukrzycy typu 1 Diagnoza. Jakie badania wykonać? Leczenie cukrzycy typu 1 Czy można wyleczyć cukrzycę typu 1? Dieta cukrzycowa Cukrzyca typu 1 - definicja i przyczyny Cukrzyca typu 1 to choroba metaboliczna cechująca się hiperglikemią (czyli stężeniem glukozy we krwi przekraczającym normę), która jest rezultatem zaburzenia działania lub wydzielania insuliny. Insulina to hormon produkowany przez komórki beta wysp trzustkowych, a jej zadaniem jest transport glukozy do komórek, gdzie cukier jest przekształcany w energię. W rozwoju cukrzycy typu 1 biorą udział przeciwciała produkowane przez organizm, które atakują komórki beta trzustki (mechanizm autoimmunologiczny). W konsekwencji komórki te nie są zdolne do wytwarzania insuliny. Od rozpoczęcia ich uszkadzania do pojawienia się pierwszych objawów, może minąć wiele miesięcy, a nawet lat. Przypuszcza się, że do rozwoju choroby dochodzi w wyniku połączenia czynników środowiskowych i predyspozycji genetycznych. Jednak dokładny mechanizm nie został do tej pory poznany. Cukrzyca typu 1 występuje rzadziej niż cukrzyca typu 2, stanowi ok. 5-10% zachorowań na cukrzycę. Objawy cukrzycy typu 1 Objawy cukrzycy typu 1 pojawiają się najczęściej u dzieci, młodzieży, a także młodych dorosłych (poniżej 30. roku życia), choć należy podkreślić, że do jej rozwoju może dojść w każdym wieku, nawet po 80. roku życia. Przebieg schorzenia zależy od szybkości uszkodzenia komórek beta. U dzieci i osób młodych symptomy następują szybciej, są ostre i bardziej gwałtowne (pierwszym objawem może być kwasica i śpiączka ketonowa), u dorosłych i starszych osób przebieg choroby jest zwykle powolny. Cukrzyca typu 1 u dorosłych nazywana jest cukrzycą LADA, czyli utajoną cukrzycą autoimmunologiczną o późnym początku (5-10% przypadków cukrzycy insulinozależnej). Do głównych objawów cukrzycy typu 1 zalicza się: Częste oddawanie moczu, czyli poliuria. Nadmiar cukru we krwi wiąże wodę i działa moczopędnie. Dorosła, zdrowa osoba oddaje do 2 litrów moczu dziennie, chorzy na cukrzycę 3 litry i więcej. Zaniepokoić zatem powinny: krótkie przerwy miedzy wizytami w toalecie, oddawanie moczu więcej niż 8 razy dziennie, wstawanie w nocy do toalety, u dzieci moczenie się w nocy. Nasilone pragnienie. Wysoki poziom cukru powoduje częstsze i obfitsze oddawanie moczu, a to z kolei wzmaga pragnienie. Zaniepokoić powinny: większe niż zazwyczaj pragnienie, trudności z ugaszeniem pragnienia, mimo regularnego uzupełniania płynów. Zmęczenie i senność. Senność mimo regularnego snu 7-8-godzinnego oraz nieustające zmęczenie, mogą też być objawami cukrzycy typu 1. Za ten stan winić trzeba brak insuliny w organizmie, która dostarcza energię komórkom. Chudnięcie. Niewystarczająca ilość insuliny sprawia, że komórkom brakuje glukozy, czyli energii. Aby ją uzyskać, organizm zaczyna spalać tłuszcz, a także białko zawarte w mięśniach. Stąd nieplanowana utrata wagi u chorych na cukrzycę typu 1. Poza tym u diabetyków mogą wystąpić: swędzenie narządów płciowych i infekcje intymne, pogorszenie się wzroku, zamglony obraz, infekcje skórne. Powikłania cukrzycy typu 1 Niedobór insuliny w przebiegu cukrzycy typu 1 prowadzi do nagromadzenia glukozy we krwi. Ten stan z kolei jest zagrożeniem dla zdrowia i życia, z czasem powoduje: problemy z układem krążenia (może prowadzić do udaru, zawału), retinopatię, czyli uszkodzenie naczyń krwionośnych siatkówki oka, a przez to utratę wzroku, trudno gojące się rany, neuropatię (uszkodzenie nerwów obwodowych), choroby nerek. Do ostrych (nagłych) powikłań cukrzycy typu 1 należą głównie: kwasica ketonowa (metaboliczna) - pojawia się, gdy w wyniku niedoboru glukozy w komórkach do produkcji energii wykorzystywany jest tłuszcz, a w organizmie pojawiają się jako produkt uboczny ciała ketonowe (ketony) - w rezultacie rozwija się zagrażający życiu stan kwasicy ketonowej; może prowadzić do śpiączki, hipoglikemia - do jej rozwoju przyczynia się nadmiar insuliny w organizmie albo w wyniku podania zbyt dużej dawki leku, niestrawienia pokarmu lub wysiłku fizycznego. Kwasica ketonowa jest groźnym powikłaniem, dlatego warto znać jej objawy. Jeżeli u diabetyka pojawią się poniższe symptomy, należy szybko skonsultować się z lekarzem: częste oddawanie dużych ilości moczu, zwiększone pragnienie, suchość w ustach, suchość błon śluzowych, suchość skóry, zapach acetonu w oddechu i w moczu lub słodkawy owocowy zapach, przyspieszony oddech na zmianę z głębokim powolnym oddechem, wysypka, zaczerwienie skóry, bóle brzucha, nudności, wymioty, senność, utrata przytomności. Diagnoza. Jakie badania wykonać? W celu rozpoznania cukrzycy typu 1 wykonuje się oznaczenie stężenia glukozy (glikemii) we krwi pobranej z żyły w zgięciu łokciowym. Pacjent musi być na czczo w trakcie badania. Badanie krwi z palca za pomocą glukometru służy do monitorowania leczenia cukrzycy, a nie do diagnozowania choroby. Prawidłowe stężenie glukozy to 3,9-5,5 mmol/l (70-99 mg/dl). Wykonuje się również doustny test tolerancji glukozy (OGTT). Polega on na tym, że pacjent ma pobieraną krew na czczo, następnie musi wypić roztwór 75 g glukozy, odczekać 120 minut i ponownie ma pobieraną krew. Glukoza oznaczana jest w tym badaniu dwa razy, dzięki czemu można sprawdzić, czy po upływie określonego czasu, organizm pozbył się z krwi nadmiaru glukozy. Prawidłowe stężenie cukru po 120 minutach od wypicia glukozy powinno wynosić mniej niż 7,8 mmol/l (140 mg/dl). Zgodnie z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Diabetologicznego cukrzycę rozpoznaje się w 3 sytuacjach, gdy: w chwili stwierdzenia występowania objawów hiperglikemii stężenie glukozy ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l), glikemia oznaczana 2-krotnie (każdy pomiar należy wykonać innego dnia) ≥ 126 mg/dl (≥ 7,0 mmol/l), glikemia w 120. minucie OGTT ≥ 200 mg/dl (≥ 11,1 mmol/l). Leczenie cukrzycy typu 1 Jedyną skuteczną metodą leczenia cukrzycy typu 1 (insulinozależnej) jest przyjmowanie insuliny (zobacz, jak wykonać zastrzyk z insuliny) i kontrolowanie poziomu cukru we krwi. Bardzo ważnym elementem terapii jest również edukacja chorego oraz odpowiednie żywienie. Rodzaj insuliny i metodę aplikacji ustala lekarz. Dostępne są różne rodzaje insuliny: krótko-, średnio- i długodziałające. Chory kontroluje stężenie glukozy przed posiłkami i po nich za pomocą glukometru (ranking najlepszych glukometrów) i normalizuje jej poziom insuliną. Do dyspozycji ma: pen (przyrząd do samodzielnej aplikacji insuliny), pompę insulinową - to niewielkie urządzenie, które zapewnia stały dopływ insuliny i pozwala dokładniej kontrolować cukrzycę. Pompa insulinowa jest refundowana przez NFZ tylko w przypadku kobiet ciężarnych i dzieci. Monitorowanie stężenia hemoglobiny glikowanej Stężenie hemoglobiny glikowanej (HbA1c) jest miarodajnym parametrem wskazującym, czy cukrzyca jest dobrze leczona. Hemoglobina jest białkiem znajdującym się wewnątrz czerwonych krwinek. U cukrzyków nadmiar glukozy łączy się z białkami, z hemoglobiną, w reakcji zwanej glikacją. Cząsteczka hemoglobiny żyje około 120 dni, dzięki czemu na podstawie oznaczenia stężenia hemoglobiny glikowanej można uzyskać obraz średniego poziomu glukozy we krwi z ok. 3 miesięcy. Parametr u osób zdrowych wynosi poniżej 5%. U pacjentów z dobrze leczoną cukrzycą typu 1 wartość ta nie powinna przekraczać 6,1-6,5%. Jeśli wartość jest wyższa niż 7%, należy dokonać zmian w sposobie leczenia pacjenta. Natomiast hemoglobina glikowana poniżej 6% może świadczyć o groźnych okresach niedocukrzenia. Hemoglobina glikowana jest badaniem lepszym niż wielokrotnie oznaczany poziom glukozy. Oddaje, czy pacjent regularne wykonuje zastrzyki z insuliny i czy ma odpowiednio dobrane posiłki. Ograniczenia te stanowią problem zwłaszcza u nastolatków. Oznaczanie poziomu HbA1c jest badaniem laboratoryjnym wymagającym pobrania krwi. Należy je wykonywać co 2-3 miesiące, a u pacjentów ze stabilną i dobrze wyrównaną cukrzycą co pół roku. Liczne badania dowiodły, że poziom HbA1c wykazuje silny związek z ryzykiem późnych powikłań cukrzycy. Czy można wyleczyć cukrzycę typu 1? Jedyną metoda na całkowite pozbycie się objawów tego typu cukrzycy jest przeszczep trzustki lub łączony przeszczep trzustki i nerki. Jest to jednak zabieg bardzo inwazyjny i niebezpieczny. Trwają również prace nad szczepionką przeciwko cukrzycy typu 1. Zobacz więcej nowoczesnych metod leczenia cukrzycy cukrzycy typu 1. Dieta w cukrzycy typu 1 Dieta cukrzycowa w cukrzycy typu 1 jest bardziej restrykcyjna niż w przypadku cukrzycy typu 2. Wartość każdego posiłku powinna być obliczana z uwzględnieniem węglowodanów, białek i tłuszczów. Codzienna wartość kaloryczna posiłków musi być utrzymana na zbliżonym poziomie. Chorzy na cukrzycę typu 1 powinni unikać produktów o wysokim indeksie glikemicznym, czyli takich, które powodują szybki wzrost poziomu cukru we krwi. Powinni też ograniczyć spożycie tłuszczów zwierzęcych. Zgodnie z zalecaniami dla diabetyków węglowodany powinny stanowić ok. 45% zapotrzebowania energetycznego, jeśli jednak pochodzą z produktów o niskim IG i mają dużo błonnika, to mogą sięgać nawet 60% zapotrzebowania kalorycznego. Zawartość białka w diecie chorego na cukrzycę typu 1 powinna wynosić 15-20%, zaś tłuszczów - 30-35% całkowitej wartości energetycznej posiłków. Wartość posiłków może być modyfikowana w zależności od np. aktywności fizycznej. Osoby, które więcej się ruszają, potrzebują większej podaży węglowodanów, niż te, które prowadzą siedzący tryb życia. Bardzo ważna dla skutecznej kontroli stężenia glukozy jest również regularność i odpowiednia liczba posiłków. Jeśli chory przyjmuje insuliny dwufazowe (tzw. mieszanki insulinowe), powinien jeść 5-6 posiłków dziennie, leczenie krótko działającymi insulinami wymaga 6 posiłków dziennie. Pacjent powinien zrezygnować z picia alkoholu (może sprzyjać hipoglikemii) i ograniczyć sól kuchenną do mniej niż 5 g na dobę (1 łyżeczka). Zalecenia te są jednak ogólne i bardzo uproszczone. Każdy diabetyk powinien z pomocą specjalisty mieć indywidualnie opracowany schemat żywienia i aktywności po to, aby skutecznie kontrolować cukrzycę. Źródło: (red.), Interna Szczeklika 2017/2018, Medycyna Praktyczna, Kraków 2017. Chcesz zmierzyć poziom glukozy we krwi? Zaopatrz się w dobry glukometr, który pozwoli ci wykonać dokładne pomiary. Więcej o cukrzycy i problemach z trzustką:Co warto wiedzieć o cukrzycy ciążowej?Czym jest krzywa cukrowa? Jak dbać o trzustkę?Komu grozi hipoglikemia? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem! Niestety, cukrzyca jest chorobą, która dotyczy również dzieci. Nieleczona może prowadzić do groźnych powikłań. Jak rozpoznać cukrzycę u dzieci? Co zrobić, gdy dowiadujemy się, że nasze dziecko ma cukrzycę? Zaburzenia związane z podwyższonym poziomem glukozy (cukru) we krwi, ujawniające się w bardzo wczesnym okresie życia mogą być wynikiem cukrzycy typu 1, przejściowej cukrzycy noworodkowej, MODY lub utrwalonej cukrzycy noworodkowej. Poprawne zdiagnozowanie jest ogromnie ważne, bowiem pozwala podjąć odpowiednie leczenie. Cukrzyca u dzieci – przyczyny i czynniki ryzyka Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci jest cukrzyca typu 1. Występuje tu całkowity brak wydzielania insuliny. Większość przypadków jest spowodowana zniszczeniem komórek βeta trzustki (tempo i nasilenie są różne, a kliniczne objawy pojawiają się, gdy zniszczeniu ulega ich około 90%). Markerami tego procesu są między innymi przeciwciała przeciwko komórkom wysp trzustkowych oraz przeciwko insulinie, występują one u około 85–90% osób. Predyspozycja do rozwoju cukrzycy typu 1 warunkowana jest przez liczne geny; najsilniejszy znany związek wykazują geny układu HLA. Stwierdzono specyficzne kombinacje zarówno predysponujące do zachorowania, jak i ochronne. Czynniki środowiskowe – głównie wirusowe – najczęściej zapoczątkowują niszczenie komórek β trzustki. Rzadszą postacią u dzieci są cukrzyce monogenowe, to znaczy takie, które są związane z mutacją pojedynczego genu. Jedną z nich jest cukrzyca typu MODY dziedziczona w sposób autosomalny dominujący. Obserwujemy tu defekt genetyczny funkcji komórki βeta trzustki lub defekt działania insuliny. W różnych cukrzycach monogenowych spotykamy się z niejednakowym nasileniem hiperglikemii, a także innym zapotrzebowaniem na insulinę lub leki doustne. Każda ma inny przebieg, objawy współistniejące ze strony innych narządów oraz inną skłonność do przewlekłych powikłań. U dzieci może też wystąpić cukrzyca noworodkowa przemijająca lub utrwalona. Jest ona spowodowana czynnikami genetycznymi. U dzieci może występować także cukrzyca związana z mukowiscydozą. Obserwujemy w niej niedobór insuliny, nasilany przez ciągłe infekcje dróg oddechowych oraz stosowane leki – głównie sterydy. Cukrzyca typu 2 u dzieci związana jest przede wszystkim z brakiem ruchu, nadwagą i otyłością, a w konsekwencji insulinoopornością. To jedyny rodzaj cukrzycy u dzieci, któremu możemy zapobiegać. Objawy cukrzycy u dzieci Cukrzyca u dzieci zwykle rozpoczyna się nagle typowymi objawami takimi jak częste oddawanie moczu czy wzmożone pragnienie. Rozpoznanie cukrzycy dziecięcej szybko weryfikujemy badaniem stężenia glukozy we krwi, które jest bardzo wysokie. W najcięższej postaci może rozwinąć się cukrzycowa kwasica ketonowa, śpiączka cukrzycowa, a nawet śmierć. W takiej sytuacji, jeśli obecne są ciała ketonowe we krwi lub moczu, należy bezzwłocznie rozpocząć leczenie. Zdarza się, że podwyższone stężenie glukozy stwierdzone jest przypadkowo lub w przebiegu ostrego zakażenia, urazu lub stresu, bez żadnych objawów cukrzycy. Może to być sytuacja przemijająca i nie powinna upoważniać do rozpoznania cukrzycy. Z drugiej strony cukrzyca typu 2 często może przebiegać u dziecka zupełnie bezobjawowo. Do jej rozpoznania potrzebne będzie oznaczenie stężenia glukozy w osoczu wykonane co najmniej dwukrotnie lub wykonanie doustnego testu obciążenia glukozą (OGTT). Objawy cukrzycy typu 1 u dziecka Cukrzyca typu 1 u dziecka zawsze zaczyna się nagle, gwałtownie. Objawami mogą być: wzmożone pragnienie, zwane polidypsją, częste oddawanie moczu, moczenie nocne u dzieci, ubytek masy ciała, początkowo zwiększony apetyt, potem brak apetytu, zapalenie zewnętrznych narządów moczowo-płciowych, u małych dzieci zapalenie skóry pieluszkowe, zapalenie gardła bez gorączki, narastające osłabienie/zmęczenie, senność, rozdrażnienie, w końcu śpiączka/utrata przytomności, zapach acetonu z ust, zaburzenia ostrości widzenia, sucha skóra i śluzówki, zapadnięte gałki oczne – obraz znacznego odwodnienia, przyspieszony i pogłębiony oddech Kussmaula, bóle brzucha, nudności i wymioty, skurcze mięśniowe. Objawy cukrzycy typu 2 u dziecka W przeciwieństwie do cukrzycy typu pierwszego w cukrzycy typu drugiego u dzieci może nie być żadnych objawów. Najczęściej jednak ten typ dotyczy dzieci z nadwagą i otyłością. Możemy obserwować u dziecka: problemy z gojeniem się ran, świąd skóry, nawracające zakażenia i infekcje, zmęczenie, senność, mogą być spadki cukru, napady głodu, związane z insulinoopornością i następczym nadmiernym wyrzutem insuliny, rozdrażnienie. Polecane dla Ciebie wysoki poziom cukru, cukrzyca, niski poziom cukru zł test, cukrzyca zł wysoki poziom cukru, niski poziom cukru, cukrzyca zł cukrzyca, niski poziom cukru, wysoki poziom cukru zł Jak rozpoznać cukrzycę u dziecka? Jakie badania wykonać? Rozpoznanie cukrzycy u dziecka opiera się na pomiarach stężenia glukozy we krwi oraz obecności typowych objawów. Rozpoznanie stawiamy na podstawie: objawów cukrzycy z przygodną glikemią powyżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) o dowolnej porze dnia lub glikemią na czczo powyżej 126 mg/dl (7,0 mmol/l) lub glikemią powyżej 200 mg/dl (11,1 mmol/l) w 120 minucie testu obciążenia glukozą. Nie wykonuje się OGTT w przypadku, gdy można ustalić rozpoznanie cukrzycy na podstawie glikemii na czczo (oznaczona dwukrotnie) lub przygodnej. W diagnostyce cukrzycy typu 1 u dzieci wykonanie OGTT jest rzadko wskazane, bowiem objawy są bardzo nasilone i gwałtowne. Zdarza się też, że OGTT należy wykonać kilkakrotnie (raz w roku) aż do ustalenia rozpoznania (dotyczy to dzieci z cukrzyca typu 2 i nadwagą lub otyłością). Oznaczanie markerów cukrzycy, takich jak autoprzeciwciała przeciwwyspowe, przeciwko dekarboksylazie kwasu glutaminowego, przeciwciała przeciwko fosfatazie tyrozynowej, autoprzeciwciała przeciwinsulinowe i/lub odsetka hemoglobiny glikowanej (HbA1c) może być również pomocne. Nie zaleca się jednak rutynowego oznaczania HbA1c w diagnostyce cukrzycy. W diagnostyce cukrzycy dziecięcej także przydatne może być oznaczenie stężenia insuliny albo peptydu C na czczo. Wyniki będą prawidłowe lub zwiększone w cukrzycy typu 2, natomiast niskie w cukrzycy typu 1. Jeśli mamy solidne podstawy do rozpoznania cukrzycy monogenowej, konieczne są badania genetyczne. Leczenie cukrzycy dziecięcej Leczenie cukrzycy u dziecka zależy od tego, z jakim typem cukrzycy mamy do czynienia. Rozróżnienie pomiędzy cukrzycą typu 1, typu 2 i cukrzycą monogenową jest ogromnie ważne, bowiem leczenie każdej z chorób różni się zasadniczo. Jednakże w sytuacji wysokiego stężenia glukozy we krwi, zaburzeń wodno-elektrolitowych oraz obecności ciał ketonowych we krwi dziecko zawsze wymaga insulinoterapii w celu wyrównania nieprawidłowości metabolicznych. Cukrzyca typu 1 u dziecka wymaga leczenia za pomocą intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii lub pompy insulinowej. Cukrzyca noworodkowa przemijająca wymaga małych dawek insuliny na początku, jednak są jej typy, które dobrze reagują na leki doustne. Cukrzyca noworodkowa utrwalona wymaga leczenia insuliną. Leczenie mukowiscydozy insuliną jest konieczne podczas zakażeń dróg oddechowych, jednak w późniejszych etapach choroby często potrzebna jest stała insulinoterapia. Cukrzyca typu 2, w tym MODY, na ogół jest leczona dietą i lekami doustnymi, nawet u dzieci (niektóre, rzadkie jej podtypy, wymagają leczenia insuliną). Wskazówki dla rodzica dziecka chorego na cukrzycę Najczęstszą postacią cukrzycy u dzieci jest cukrzyca typu 1. Leczenie za pomocą intensywnej funkcjonalnej insulinoterapii lub pompy insulinowej wymaga bardzo dobrej edukacji (w zakresie diety, samokontroli za pomocą aparatów do mierzenia cukru, insulinoterapii, wysiłku fizycznego oraz hipoglikemii i innych powikłań cukrzycy) i specjalistycznej opieki w Poradni Diabetologicznej co ok 6–8 tygodni oraz badań kontrolnych. Im więcej wiemy i rozumiemy, tym lepiej możemy pomóc naszym dzieciom. Cukrzyca u dziecka zmienia całe życie domowe, wiąże się też z różnymi, często trudnymi emocjami. Ważne jest wsparcie psychologiczne zarówno dla dziecka, jak i dla członków rodziny. Twoje sugestie Dokładamy wszelkich starań, aby podane zdjęcie i opis oferowanych produktów były aktualne, w pełni prawidłowe oraz kompletne. Jeśli widzisz błąd, poinformuj nas o tym. Zgłoś uwagi Polecane artykuły SIDS – syndrom nagłej śmierci noworodków Śmierć łóżeczkowa oznacza nagłą śmierć na pozór zdrowego dziecka poniżej 1. roku życia podczas snu. Przyczyna zgonu maluszka nie zostaje jednoznacznie ustalona, lecz znane są czynniki zwiększające ryzyko wystąpienia SIDS. W jaki sposób można zapobiec nagłej śmierci łóżeczkowej? Ochrona dziecka przed upałem – o czym warto pamiętać? Odwodnienie, potówki, poparzenia słoneczne czy udar cieplny – to konsekwencje złej ochrony dziecka w czasie upału. Co robić, aby do nich nie dopuścić? Dowiedz się więcej, jak możesz skutecznie ochronić dziecko przed upałem. Ukąszenia owadów u dzieci – objawy i pierwsza pomoc. Co stosować na ugryzione miejsca? Ukąszenia owadów, zwłaszcza w sezonie letnim, przysparzają sporo problemów, gdyż mogą wywoływać silny świąd, obrzęk w miejscu ukłucia lub nawet prowadzić do zagrażającego życiu wstrząsu anafilaktycznego u osób uczulonych na jad insektów. Jak postępować w przypadku ukąszeń owadów u dzieci? Sapka niemowlęca – czym jest? Co robić, gdy się pojawi? Sapka powstaje na skutek niedrożności nosa noworodka lub niemowlęcia i objawia się utrudnionym oddechem i męczliwością podczas karmienia. Czy jest groźna? Co robić, gdy u małego dziecka wystąpi sapka? Kiedy należy udać się do lekarza? Podpowiadamy. Zapalenie spojówek u dzieci – przyczyny, objawy, leczenie Zapalenie spojówek u dzieci może mieć kilka przyczyn. Przeważnie ma ono podłoże bakteryjne, rzadziej wirusowe, dość często występuje także alergiczne zapalenie spojówek. Objawy, które się wówczas pojawiają to przede wszystkim świąd oczu, przekrwienie spojówek, obrzęk powiek oraz śluzowa lub ropna wydzielina sklejająca rzęsy. Leczenie zapalenia spojówek u pacjentów pediatrycznych jest uzależnione od czynnika, który go wywołał i może trwać od 5 dni do nawet kilku tygodni. Wnętrostwo (niezstąpione jądro) – rodzaje, przyczyny, leczenie Wnętrostwo jest wadą rozwojową, która polega na braku jednego lub obu jąder w mosznie. Niezstąpione jądro może znajdować się np. w pachwinie lub brzuchu. Schorzenie może być groźne, ponieważ zwiększa ryzyko rozwoju nowotworów jądra. Dowiedz się więcej na temat przyczyn, objawów, diagnostyki i leczenia wnętrostwa. Siatki centylowe – czym są? Jak interpretować wyniki? Siatki centylowe są normami rozwoju dziecka i służą do oceny ich prawidłowego wzrastania. Regularne pomiary oraz nanoszenie danych na siatki centylowe zgodne z płcią i wiekiem dziecka pozwalają wykryć nieprawidłowości w rozwoju dziecka i odpowiednio wcześnie wdrożyć diagnostykę i leczenie choroby podstawowej np. niedoboru hormonu wzrostu. Syndrom zapomnianego dziecka – czy można mu zapobiec? Przypadki pozostawienia dziecka w zamkniętym samochodzie zdarzają się i zdarzyć się mogą każdemu rodzicowi lub opiekunowi – wniosek ten, choć niewiarygodny, jest jednak prawdziwy. Wyniki badań pokazują bowiem, że tak działa ludzki mózg – w pewnych okolicznościach można zapomnieć nawet o dziecku będącym z nami w samochodzie. „Zapomnieć” wskazuje, że jest to problem pamięci, a nie wynik zaniedbania, o który tak często podejrzewani są rodzice lub opiekunowie.

cukrzyca typu 1 wyleczalna